S Ü R G Ü N   Ayrılığın kin kustu, hâyallerim perişan… Çile senden armağan, huzursa bana dargın… Terk edişin işkence, sevginle bendim coşan… Gülmeyi unutturdun, aklım sendeyken yorgun!   Sevdik,sevildik derken, mutluluktu yolumuz!... Geleceğe uzanan, çocuklardı kolumuz… Yürekten arzumuzu, rast getirdi ulumuz! İsyanlarım hep sana, beni eyledin sürgün...   Ne olursun bir düşün, sevginin değerini! Üzülerek bulurduk, sabahın seherini!... Dünyaya bedel saydık, öpüşün beherini!... Kalbimse tamir olmaz, aşkınla yemiş vurgun...          Kara sevda sunduğun, mutlu musun bilemem! Acep şimdi nerdesin?, gönlüm ağlar gülemem! Senin dediğin olsun, yıkılasın dilemem: Hasretin kor sinemde, perişanlıksa sargın...   Bir haber sal bulayım, seni son kez göreyim! Aç kalayım yanında, saçlarını öreyim… Canım armağan olsun, yollarına vereyim... Sarhoş ettin beni sen, sinirlerim çok gergin…   Unutulurum sanma, hatıralar yanında! Gönüllerdi dost olan, terk edildik sonunda… Vefalı sevgi makbûl, kanım kaynar kanında! Ölüm nerde bilemem?,Tanoğlu sana kırgın! 1999                                                     Mustafa TAN